အော်…အေးအေး…အင်း…ဦးလေးနာမည်ကို…ထိပ်တင်မောင်မောင်လို့ မှတ်ထားပေါ့..။ အေး…အခု ဦးလေးဘဝတစ်လျှောက်လုံးက အဖြစ်အပျက်အချို့ကိုပြောမယ်။ ဦးလေး အသက် (၃၅)နှစ်လောက်က ရန်ကုန်ကိုရောက်တယ်…။ ရန်ကုန်မှာရှိတဲ့ အစ်ကိုဝမ်းကွဲအိမ်မှာ ဘုရားဖူးရင်း ခဏဆိုပြီးနေရာက နှစ်အတန်ကြာနေဖြစ်သွားတယ်…။ အကြောင်းကလည်းရှိသကိုးကွဲ့။ အော်…ကြားဖြတ်ပြီးပြောရအုံးမယ်…။ ဟိုတုန်းက ဦးလေးဟာ အညာသားစစ်စစ်ဖြစ်ပေမယ့် အသားကဖြူ သျှောင်တစ်စောင်းနဲ့ သန်မာထွားကြိုင်းတဲ့အစားထဲကပေါ့…။ ရှေးအစဉ်အလာအတိုင်း လူတစ်ကိုယ်လုံး ထိုးကွင်းမင်ကြောင်တွေနဲ့ဆိုတော့ ရန်ကုန်မြို့ လူကုံထံအသိုင်းအဝိုင်းမှာတော့ အထူးအဆန်းဖြစ်နေပြန်တော့ သူတို့အခေါ် ပေါ်ပြူလာ ဆိုပဲ…ထားတော့…။ ဦးလေးရဲ့ အစ်ကိုဝမ်းကွဲနဲ့ မရီးဖြစ်သူနှစ်ဦးစလုံး သဘောမနောကောင်းကြပါတယ်…။ ရောက်ကတည်းက ပျော်သလောက်နေ ဒါမှမဟုတ် တစ်သက်လုံးနေမယ်ဆိုလည်း တစ်သက်လုံးပေါ့လေ…သူတို့က ပြောတယ်…အစကတော့ ဦးလေး တစ်လလောက်နေမယ်မှန်းရာက…အေးကြည်မလေ.. ..အေးကြည်မကြောင့် နှစ်အကြာကြီးနေဖြစ်သွားခဲ့ရတယ်…။

အေးကြည်မဆိုတာက အစ်ကိုဝမ်းကွဲရဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသမီးလေး…အပျိုပေါက်မလေးက ဦးလေးကို တအားခင်မင်ပြီးတော့နေရှာတယ်…။ ဦးလေးဟာ အညာသားငယ်ဖြူ လူပျိုစစ်စစ်ရေမရောသေးတဲ့သူ…အတွေ့အကြုံဆိုတာ ဝေလာဝေးရောပေါ့….ဟဲဟဲ…ကျုပ်ရဲ့လက်ဦးဆရာဟာ မိအေးလေ…မိအေးပေါ့…။ ကွန်ဗင့်ကျောင်းသူပီပီ ကျုပ်ကို လောကဓာတ်ပညာကို မသင်မနေရ သင်ဆိုတော့ ခွေးကြီးမှလက်ပေးသင်ဆိုတာလို ကြီးကောင်ကြီးမားနဲ့ ကျုပ်အင်္ဂလိပ်စာတွေ သင်ရတယ်ဗျ။ ကျုပ်လည်း အိမ်အလုပ်တွေ ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးပြီးရင် ညနေဆိုစာသင်ပေါ့လေ…ဒါပေမယ့် ကျုပ်စိတ်မှာ မရိုးသားမှုဆိုတာ မရှိခဲ့ဘူးလေ…။ ဒါပေမယ့်…အနေကြာလာတော့လည်း မအေးနဲ့ ကျုပ်ဟာ အထူးခင်မင်သံယောဇဉ်ဖြစ်ပြီး သူလုပ်ချင်ရာကို ကျုပ်အမြဲအဖော်လိုက်ပေးရတာပေါ့လေ…။ အစ်ကိုနဲ့မရီးကလည်း ကျုပ်ရောက်ကတည်းက အိမ်အတွက်စိတ်ချရတယ်ဆိုပြီး ညအိပ်ညနေ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ဆိုပြီး ပဲခူးတို့ မော်လမြိုင်တို့ဘက်ထိ ခရီးထွက်ကြတယ်…။ ရတနာပွဲစားဆိုတော့လည်း အလျဉ်းသင့်သလို အရောင်းအဝယ်ဖြစ်မယ့်ဆီ လိုက်ကြရတာမဟုတ်လား…။

အော်…ဟုတ်သား…ကျုပ်မပြောမိသေးဘူး…။ အေးကြည်မအသက်က (၁၄)နှစ်ကျော်ကျော် (၁၅)နှစ်ပြည့်ပြီးခါစပဲရှိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အသက်နဲ့မလိုက်အောင် ထွားလွန်းသဗျ။ အသားအရေကဖြူ အရပ်ကမနိမ့်မမြင့် မျက်နှာသွယ်သွယ်မျက်လုံးမျက်ခုံး ကောင်းကောင်း နှာတံပေါ်ပေါ် သေသပ်ကျနတဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖူးဖူးလေး ကျော့ရှင်းတဲ့ လည်တိုင် လုံးဝန်းပြေပြစ်တဲ့ ပခုံးသားလေးတွေကလည်း ကျုပ်ရန်ကုန်ရောက်မှ စားဖူးတဲ့ ပေါက်စီအကြီးစားလောက် လုံးဝန်းပြည့်တင်းနေတယ်။ သေးသွယ်တဲ့ခါးနဲ့ စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပဆုံတွေက ဖြိုးဖြိုးအိအိနဲ့ တကယ့်အပျိုကြီးဖားဖားအတိုင်းပါပဲ ဆင်နှာမောင်းလိုဆိုတော့ အဟဲ…ပြောရင်းနဲ့ ကျုပ်သူ့ကို သိပ်သတိရသွားမိပြန်တယ်။ ကဲ…ဒါ လောက်ဆို အေးကြည်မရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကို ပုံဖော်လို့ရရောပေါ့…။

ကျုပ် အမှတ်မိဆုံးကတော့ အစ်ကိုနဲ့မရီးတို့နှစ်ယောက် ပဲခူးကို ညအိပ်သွားတဲ့နေ့ကပေါ့…။ မိုးတွေကလည်း တစ်နေကုန်ရွာနေတာ ညအထိမစဲ…တစ်အိမ်လုံးမှာ သူနဲ့ကျုပ် နှစ်ယောက်ထဲရှိတယ်လေ…ထုံးစံအတိုင်း ညဦးပိုင်းမှာ ကျုပ်စာသင်ရသေးတယ်။ တစတစနဲ့ ညဉ့်နက်လာတော့ နှစ်ယောက်သားအိပ်ချင်လာလို့ အိပ်ယာဝင်မယ်လဲဆိုရော…အေးကြည်မလေ ဗွေဖောက်ပြီး တစ်ယောက်ထဲ မအိပ်ဝံ့ဘူးဆိုပြီး ကျုပ်အိပ်ယာထဲ ဝင်အိပ်တယ်ဗျ။ ဒီအထိ ကျုပ်စိတ်ဟာ ပကတိသန့်ရှင်းနေဆဲဆိုတာတော့ ကျုပ် ကျိန် ပြောရဲပါတယ်။ ဦးလေးနဲ့တူမ တစ်အိပ်ယာထဲမှာ အတူအိပ်တာ မသင့်ဘူးဆိုတာလောက်တော့ ကျုပ်နားလည်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်သူ့ကို ချော့မော့ပြီး သူ့အိပ်ယာဆီသွားအိပ်ဖို့ ကျုပ်ပြောပါတယ်။ တစ်ဦးတည်းသောသမီး နွဲ့ဆိုးဆိုးတတ်တဲ့သဘော မိဘတွေကလည်း အလိုလိုက်ဆိုတော့ အပြောရတယ်ခက်သကိုး…ဘယ်လိုမှ ပြောလို့မရတဲ့အဆုံး ကျုပ်ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ခြင်ထောင်ဘေးမှာ ကွေးကွေးလေး အိပ်လိုက်ရတယ်။ အတော်ကြာတော့ ဦးလေး ခြင်ကိုက်လိမ့်မယ်…ခြင်ထောင်ထဲဝင်အိပ်ဆိုပြီး ကျုပ်ကိုပါ ခြင်ထောင်ထဲသွင်းလို့ သူနဲ့အတူ တစ်ခြင်ထောင်ထဲ အိပ်လိုက်ရပြန်သဗျ။ ကျုပ်သူ့ကို ကျောပေးပြီး တစ်ဖက်စောင်းအိပ်တာပါ။ ပြဿနာရှာတာက အေးကြည်မ…အနေခက်တာက ကျုပ်…ကြည့်လေ အခုလည်း ဦး ညောင်းသလားဆိုပြီး ကျုပ်ခြေသလုံးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ ဇွတ်နှိပ်နယ်ပေးပြန်တော့ ကျုပ်ဒုက္ခရောက်တာပါပဲ…မိန်းမနဲ့ယောက်ျား ဓာတ်ဖိုနဲ့ဓာတ်မ မတည့်တဲ့သဘောမို့ နူးညံ့နွေးထွေးတဲ့ သူမရဲ့လက်ဖဝါးလေးတွေရဲ့ အထိအတွေ့က ကျုပ်နှလုံးခုန်မြန်စေပြန်တယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ခြေသလုံးကနေ ကျုပ်ပေါင်တွေကို နှိပ်လာပြန်တယ်။ ကျုပ်မညောင်းပါဘူး…မနှိပ်ပါနဲ့ဆိုတာလည်း မရဘူး။ ဇွတ်တိုးပြီးနှိပ်တာ ကျုပ်ပေါင်ခြံကြားကဟာကို မထိခလုတ် ထိခလုတ်ဖြစ်လာတော့ ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံး ကျင်စက်နဲ့တို့လိုက်သလားမှတ်ရတယ်…ထုံသွားတယ်…တကယ်ပါ။ အဲဒီအသက်အရွယ်ထိ ကျုပ်ဟာ ဘာအတွေ့အကြုံမှ မရှိခဲ့ဘူး…မိန်းမဆို ကျုပ်စေ့စေ့စပ်စပ်တစ်ခါမှ မကြည့်ခဲ့ဖူးရိုးအမှန်ပါ။ နီးနီးကပ်ကပ်ပေါင်းဖူးတာဆိုလို့ အေးကြည်မရယ်…ကျုပ်မရီး မမလေးရယ် နှစ်ယောက်ထဲပဲ ရင်းရင်းနှီးနှီးပြောဆို ဆက်ဆံဖူးတာ…အခုလို အေးကြည်မနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲအတူ အိပ်ရပြန်တော့ ကျုပ်ရင်ထဲ ချစ်တီးဘုရားပွဲလှည့်သလို တဒိန်းဒိန်းနဲ့ ခုန်နေတော့တာပါပဲ။
ကြာတော့…ကျုပ်အနေခက်ပြီး ဘာမှဆက်မလုပ်တတ်လို့ သူ့ကျောလေးကို ပုတ်ပြီး မိအေး ငါ့တူမ အိပ်…အိပ်ဆိုပြီး အိပ်ခိုင်းလိုက်ရတယ်။ အိပ်ပြန်တော့လည်း ကျောချင်းကပ်ပြီး အိပ်သဗျ။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ မွန်းကြပ်ပိတ်လှောင်ပြီး နေလို့အိပ်လို့လည်းမရပါဘူး။ မိုးကလည်းတစိမ့်စိမ့်ရွာနေတော့ အေးလို့ထင်ပါရဲ့ ကျုပ်ဖက်ကိုအတင်းကပ်ပြီး အိပ်တယ်။ တဖက်သတ်ထဲ အကြာကြီးစောင်းအိပ်ပါများတော့ ကျုပ်ညောင်းကိုက်လာတာနဲ့ သူ့ဘက်ကိုစောင်းအိပ်လိုက်ရပြန်တယ်။ ဒီအခါကျမှ ပိုဆိုးသဗျို့…အတင်းတိုးခွေ့အိပ်နေတဲ့ သူ့ကြောင့် ကျုပ်ခါးမှာဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးဟာ ပြေကျသွားသလို ကျုပ်မျက်နှာ ရှိန်းကနဲဖြစ်ပြီး ကျုပ်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပေါင်ခြံကြားက ကျုပ်လိင်တန်ကို အုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရတယ်။ တကယ့်ကို အနေခက်လှသဗျ။ အေးကြည်မလေ…ပြေကျနေတဲ့ ကျုပ်ပုဆိုးကွင်းထဲကို သူ့ခြေနှစ်ချောင်းထိုးသွင်းပြီး ကျုပ်ဖက်မျက်နှာပြုပြီး စောင်းအိပ်လိုက်ပြန်တယ်။ သူ့ခါးကထဘီကလည်း ပြေနေတယ်ဆိုတာ ကျုပ်မျက်နှာပူပူနဲ့ သတိထားမိလိုက်ပြန်တယ်။ ဒါကြောင့် ကျုပ်အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေမိတယ်။ ဒါပေမယ့် ခက်တော့ ခက်သားလား…လူတွေက အောင့်အီးနေနိုင်ပေမယ့် မတူတဲ့ဓာတ်နှစ်ခုက မအောင့်နိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ သူ့ရဲ့နွေးထွေးတဲ့အသားဆိုင်တွေက ကျုပ်ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထိကပ်နေတော့ ကျုပ်မှာ တံတွေးနင်သလိုလို ရင်ထဲဟာသလိုလိုဖြစ်သွားပြီးတော့ ကျုပ်ရဲ့လိင်တန်ဟာ တစ်ခါဘူးမှမဖြစ်ဖူးတဲ့ ပူထူရှိန်းဖိန်းပြီး အဆမတန်မာထန်လာတာကြောင့် ကျုပ်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အတင်းဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေရတယ်။ ဒီကြားထဲသူက ငြိမ်ငြိမ်မအိပ်ဘူး ထိုးလိုက်မွှေလိုက် ကြာတော့ ကျုပ်လက်တွေ အုပ်ထားလို့မရတော့လို့ အသာလေးလွှတ်ပြီး ငြိမ်နေမိရပြန်တယ်။ သူ့ခြေနှစ်ချောင်းက ကျုပ်ပေါင်ခြံကြားကို ဇွတ်ထိုးဝင်လိုက်ပြန်တော့ သူ့ဖင်ကြီးနဲ့ ကျုပ်လိင်တန်ဟာ ထိကပ်ပြီးနေပြီ…ကျုပ်တကယ်ပဲ အနေရခက်လှသဗျာ…ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်းမသိတော့ဘူး…တကယ်ပါ…။ ကျုပ်ရဲ့ ရင်ခုန်သံကိုတောင် ကျုပ်ပြန်ကြားနေရပြီး တဒိန်းဒိန်း တစ်ကိုယ်လုံးမှာရှိတဲ့ အကြောတွေကလည်း ပူထူရှိန်းဖိန်းကုန်ပြီ။ အသက်ရှူရတာလည်းမဝနဲ့ ဒုက္ခပါပဲလို့ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ တိုးတိုးလေး ညည်းမိတယ်။

ပိုဆိုးတာက တိုးရင်းကပ်ရင်းနဲ့ သူ့လက်ဖဝါးနုနုလေးတွေက ကျုပ်လိင်တန်ကို ဖွဖွရွရွလေး အုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေကြောင်း သတိချပ်မိသလို ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။ ကျုပ်ပေါင်ခြံကြားမှာ လျှိုသွင်းထားတဲ့ သူ့ရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ပြန်ဆွဲနှုတ်ပြီး ကျုပ်ပေါင်ကွေးပေါ်ပြန်ခွတင်ပြန်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လိင်တန်ကို အသာဆွဲကိုင်ပြီး သူ့ယောနိဝကိုတေ့လိုက်တော့ ရင်ထဲမှာ ရှိန်းကနဲဖြစ်သွားပြီး ဒီတဒင်္ဂလေးအတောအတွင်းမှာ ဖော်မပြနိုင်လောက်အောင်ကို ခံစားမှုတွေက ပြင်းထန်လွန်းလှတယ်။ ကောင်းတာလား…ဘာလား ကျုပ် မဝေခွဲတတ်ခဲ့ဘူး…မိအေးလေ…မိအေး ကျုပ်လိင်တန်ခေါင်းနဲ့ သူ့ယောနိထဲဝင်အောင် ဖင်ကို လိမ်ပစ်ကြွတဲ့ပြီး နောက်ကို ဖိစိုက်ချလိုက်တော့ “ ပြလွတ် ” ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ ကျုပ်လိင်တန်ဟာ သူ့ရဲ့ယောနိထဲကို နိမ့်ကနဲ နစ်ဝင်တာကို ကျုပ်သတိထားမိလိုက်တဲ့အချိန်အတွင်းမှာပဲ သူလေ အေးကြည်မ အဖျားတက်သလို တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းညူရင်း သူ့ဖင်ကြီးကို အငြိမ်မနေဘဲ လှုပ်ရမ်းဖိကပ်လိုက်ပြန်တော့….။ ကျုပ်မှာလည်း ဆီးစပ်တစ်ဝိုက်က ကျင်ကနဲ စစ်ကနဲဖြစ်ပြီး တစ်ခါဘူးမျှ မခံစားဘူးတဲ့ အရသာထူးကို ခံစားလိုက်ရလို့ သူ့ကို ဇိုးဇိုးဆပ်ဆပ်နဲ့ဖက်တွယ်ပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းမိလိုက်တယ်။ တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ ကျုပ်ရဲ့လိင်ချောင်းထိပ်က ပူကနဲဖြစ်သွားပြီး အရည်တွေဟာ သူ့ယောနိထဲကို ဒလဟောပန်းထွက်ရတော့တာပါပဲ။ သူလည်း တဟင်းဟင်းနဲ့ တဆတ်ဆတ်တုန်သွားတာ ကျုပ်သတိထားမိလိုက်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူနဲ့ကျုပ် မိန်းမောသလိုဖြစ်ပြီး ငြိမ်သက်နေမိရပြန်တော့တယ်။ အမှန်တော့ ကျုပ်လည်း တစ်ခါဖူးမှ အထိအတွေ့မရှိခဲ့ဘူးသူဆိုတော့ အရသာထူးထူးကြီးကို ဗြုံးကနဲခံစားလိုက်ရတော့ မေ့ကနဲဖြစ်သွားရတော့တာပါပဲ။
သတိရလို့ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အေးကြည်မ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ ခွေခွေလေးအိပ်ပျော်နေတာကို တွေ့ရတာပေါ့။ ကျေနပ်နှစ်ချိုက်တဲ့ ပီတိနဲ့အတူ သူဟာ ပီတိကလေးနဲ့အိပ်ပျော်နေတာကို နိုးသွားမှာစိုးလို့ ကျုပ် မလှုပ်ရဲဘူး။ ဒီတစ်ခါ တိုင်ကပ်နာရီရဲ့မြည်သံလေး ချက် ချက်က တိတ်ဆိတ်လွန်းတဲ့ကာလကို နှိုးထစေဖို့ အသံတွေက မြည်ဟီးလွန်းလှတယ်။ အဲဒီနာရီသံကြောင့်ထင်ပါရဲ့…အိပ်ပျော်နေတဲ့ အေးကြည်မ လူးလွန့်ရင်း မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တာ ကျုပ်တွေ့လိုက်ရပြန်တယ်။

လေးနာရီသံချောင်းခေါက်သံကြောင့် ကျမအိပ်ပျော်နေရာကနိုးပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ ကျမကိုစူးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဦးလေးရဲ့မျက်နှာကို ဦးဆုံးမြင်တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျမဦးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်တော့ အလိုက်သင့်ပြန်ဖက်ပြီး ကျမပါးကို တစ်ရှိုက်မက်မက်နမ်းပါတယ်။ ကျမလည်း ဦးလေးကို ပြန်လှန်နမ်းပစ်လိုက်ပြီး သူ့လိင်တန်ကို ကျမလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်တော့ သူ့လိင်တန်ဟာ ကျမလက်ဖဝါးထဲမှာ မာတောင်လာတယ်။ ဒါနဲ့ကျမလည်း သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်လှဲပြီး ကျမပေါင်တစ်ချောင်းကို သူ့ပေါင်ပေါ်ခွတင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့လိင်တန်ကို ကျမရဲ့အင်္ဂါအဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်။ ဦးလေးလည်း ဒီတော့မှ ကျမနောက်ကျောကို ပွေ့ဖက်ပြီး ဆောင့်ညှောင့်ပါတယ်။ ကျမရဲ့အင်္ဂါကလည်း ပထမအချီပြီးကတည်းက အရည်များဖြင့်စိုနေသည်ကြောင့် ဦးလေးဆောင့်တော့ ဦးလေးရဲ့လိင်တန်ဟာ ကျမယောနိထဲကို လျှောကနဲ ဝင်လာပါတော့တယ်။ ကျမလေ ရင်ထဲမှာ လှိုက်ကနဲ ဖိုကနဲဖြစ်သွားပြီး ဦးလေးကို တအားကြုံးဖက်ပြီး ကျမခါးကိုကော့ပြီး ဦးလေးလိင်တန်ကို ဆောင့်ပစ်လိုက်မိပါတယ်။ ဒီတစ်ခါ စိတ်ပါလက်ပါ နှစ်ဦးသားလုပ်ကြသဖြင့် ဦးလေးရဲ့လိင်တန်ဟာ ကျမရဲ့သားအိမ်ကို လာလာထောက်မိသည်အထိ ဦးလေးက တအားဆောင့်ပါတယ်။ ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ အသံနဲ့အတူ ကျမနင့်ကနဲခံစားလိုက်ရပြန်ပါတယ်။ ဦးလေးဟာ ညှောင့်ရင်း ဆောင့်ရင်းနဲ့ ကျမရဲ့နို့တွေကို စမ်းသပ်ကိုင်တွယ်လာပါတယ်။ ဖွဖွကိုင်လိုက် ဆုပ်ချေလိုက်နဲ့ ဦးလေးဟာ အမျိုးမျိုးကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်နေလို့ ကျမလေ ကြက်သီးမွှေးညှင်းများတောင် ထလာရတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးရှိသမျှ အကြောအချင်တွေကလည်း တဖျင်းဖျင်းနဲ့နေတာပါပဲ။ နို့ကိုဆွဲလိုက် ကျမဖင်ကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်လုပ်ရင်းနဲ့ အဆက်မပြတ်ညှောင့်လိုက်တာရှင် “ ဘွပ်စွပ်စွပ်…ဘွတ်ဖတ်ဖတ်…” အသံတွေများတောင် ထွက်လာတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ တစ်နာရီလောက်ကြာမှ နှစ်ဦးသားအရည်တွေထွက်ကြကာ အရသာရှိရှိနဲ့မှိန်းပြီး ဇိမ်ခံရင်းဖက်ပြီး အိပ်လိုက်ကြတာ မနက်ရှစ်နာရီထိုးမှ နိုးပါတော့တယ်။

ဦးလေးသည် ရှက်ပြီးအားနာဖြစ်နေပုံရသည်။ ကျမက စကားဖာထေးပြီး အစားအစာကျွေးမွေးပြုစုပြီး အိမ်လုပ်ငန်းတွေကို လုပ်ကိုင်ချက်ပြုတ်နေပါသည်။ ညရောက်ပြန်တော့လည်း သူ့အိပ်ယာ၌ ကျမသွားရောက်အိပ်ပြန်ပါသည်။ ဦးလေးနှိပ်ပေးရအုံးမလား မေးတော့ ကိစ္စမရှိပါဘူး နေပါစေတဲ့…ဒါပေမယ့် ဟိုနှိပ်ဒီနှိပ်နဲ့ သူ့ပေါင်ခြံစမ်းကြည့်တော့ သူ့ဟာကြီးတောင်နေတာကို တွေ့ရပါသည်။
“ ဦးလေး…ဘာပြုလို့မိန်းမမယူသေးဘဲနေတာလဲ…”

လို့ ကျမကစမေးတော့ ယူတော့ယူချင်တာပဲ…စကားမပြောရဲလို့ဟု ရိုးရိုးပင်ဖြေပါသည်။ အဲဒါကြောင့် ကျမဦးလေးကို မိန်းမအရသာသိအောင် အလိုဖြည့်ပေးတာပေါ့…။ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာကလေးရယ်…လို့ဆိုပြီး ကျမကို အားရပါးရကြီးဖက်ပြီး နမ်းလိုက်ပါသည်။ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ကာမအရသာကို သိပြီးဖြစ်လို့မို့ ကျမလည်း မနေနိုင်တော့ဘဲ ပက်လက်လှန်ပြီး ဦးလေးကို ကျမရင်ဘတ်ပေါ်ဆွဲတင်ပြီး သူ့လိင်ချောင်းကို ကျမစောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တော့ ဦးလေးက အလိုက်သင့်ကလေး လိုးညှောင့်ပါတယ်။ ကနေ့ညတော့ သဘောရှိကြီးစပ်ယှက်လိုက်ကြတာ ဦးလေးရာ ကျမအဖို့ပါ လူ့ဘဝအရသာကြီးကို စည်းစိမ်ရှိရှိဖြစ်နေကြပါသည်။ ကျမကပေါင်ကားပေးလိုက်တော့ ဦးလေးက အားပါးတရကြီး မှောက်ထိုးလိုးပါသည်။ ပြီးတော့ ကျမနို့တွေကိုလည်း စို့စေပါသည်။ ဦးလေးဟာ ကျမနို့လေးတွေကို ဖွဖွလေးကိုင်ပြီး ကလေးတွေလို တပြွတ်ပြွတ်အသံထွက်အောင် စို့ပေးပါတယ်…နို့စို့လိုက် အားပါးတရကုန်းဆောင့်လိုက်နဲ့ကြာတော့ နှစ်ဦးစလုံး အရသာတွေ့ကြခါ ပြီးသွားကြပါတယ်။ တစ်ရေးနိုး တစ်ခါလုပ်ကြပြန်ပါတယ်။ ဦးလေးကို ကျမပက်လက်ကားပေးတော့ ဦးလေးက သူ့ဟာသူ တက်မှောက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ညင်ညင်သာသာ လုပ်ပါတယ်။

သူ့ပေါင်တွေကို ကျုပ်ပေါင်ပေါ်တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး အသာဖိပြီး ညှောင့်နေမိပြန်တယ်။ စိတ်ရှိလက်ရှိလုပ်ချင်ပေမယ့် (၁၅)နှစ်သာရှိသေးတဲ့ အေးကြည်မ ခံမှခံနိုင်ပါ့မလားဆိုတဲ့သဘောနဲ့ ကျုပ်စိတ်ထိန်းပြီး သူ့အကြိုက်ဖြေးဖြေးမှန်မှန် ဆောင့်ညှောင့်ပေးနေမိတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကညှာတာပြီးလုပ်နေတာကို အားမရလို့ထင်ပါရဲ့ ပေါင်တွေကို အစွမ်းကုန်ဖြဲကားပေးပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကိုပင့်ကော့ပေးလေတော့ ကျုပ်လည်း စိတ်လွှတ်ကိုယ်လွှတ် ဖိဆောင့်ပစ်လိုက်ရတော့ ကျုပ်ဟာကြီးအရင်းထိ မြှုပ်သွားတယ်။

“ အား…အင်း…ကျွတ်…ကျွတ်…”

“ နာလို့လား…မိအေး…”

“ အင့်…အင်…ကောင်းတယ်…ဆောင့်…ဆောင့်…”

ဒီစကားလည်းကြားရော ကျုပ်သူ့ခါးလေးကိုဆွဲပြီး အားပါးတရ ညှောင့်တော့တာပါပဲ။

“ စွတ်…စွတ်…စွိ…စွိ…အင့်…ဟင့်…အိုး…”

“ အဟင့်…ဖတ်…စွိ…စွိ…”

အသံတွေကလည်းမြည်လိုက်တာ တကယ်တည်းမှပဲ အသားဖြူအရည်ရွှမ်းဆိုသလိုများလား မသိပါဘူး။ ကျုပ်တန်ဆာဟာ သူ့အင်္ဂါလေးထဲကို လျှောကနဲဝင်ဝင်သွားတာများ အရင်းထိအောင်ပါပဲ။ အိုး…ကောင်းလိုက်တာလေ…ဘယ်လိုအရသာမျိုးနဲ့မှမတူဘဲ ထူးကဲတဲ့ခံစားမှုတွေအရရော ကျုပ်ပါ တဝကြီးခံစားနေကြရတယ်။ မောရင် သူ့ရဲ့ပေါင်ပေါ် ဝမ်းလျားမှောက်ပြီး နို့လေးတွေကို ဆုပ်နယ်ဆော့ကစားရင်း အမောပြေနားနေလိုက်ပြီး အမောပြေတော့ ကျုပ်ဆက်ညှောင့်လိုက်နဲ့ အားကြီးအရသာရှိတာကလား…။ အဲဒီနေ့ညက ကျုပ်လေ စောင်းပေးရင် စောင်းလျက်ပဲလုပ်လိုက်တာပဲ…ပက်လက်ကားပေးတော့ ကျုပ်က မှောက်လျက်တက်ညှောင့်ပစ်လိုက်တာ…သူသဘောကိုကျလို့ ကျုပ်မလည်း သူ့ကြောင့် လူ့ဘဝရဲ့အရသာကို တွေ့ထိခံစားရတာဆိုတော့ မိုးမမြင်လေမမြင်နဲ့ သဘောရှိလုပ်လိုက်ကြတာ မနက်(၃)နာရီကျော်ကျော် (၄)နာရီမှာ အိပ်ပျော်သွားကြတာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့နေခဲ့ကြတာ (၇)ရက်ကြာမှ ကျုပ်အစ်ကိုနဲ့ မရီးတို့ ပြန်ရောက်လာကြပြီ…ဆိုတော့ ကျုပ်မှာ မလွတ်မလပ်ကြီးဖြစ်တော့မှာပဲလို့ စိုးရိမ်နေတုန်း ညရောက်တော့ အေးကြည်မက အောက်ထပ်မှာပဲ အိပ်မယ်ဆိုပြီး လွတ်နေတဲ့အခန်းတစ်ခုထဲကို သူ့အိပ်ယာတွေ ရွှေ့ပြောင်းသဗျ။ သူ့မိဘ ကျုပ်အစ်ကိုနဲ့မရီးက ဘာမှမပြောဘူး။ သူ့သမီးသဘောကျနေစေတယ်။ ကျုပ်ကတော့ ဖိုးကျိုင်းတုတ်ဖြစ်နေသဗျ…အဟဲ…။

တစ်ယောက်ဆန္ဒ တစ်ယောက်သိပြီးသားမို့ ညရောက်တော့သူခေါ်ရာ ကျုပ်လိုက်ရတယ်။ ကျုပ်အိပ်ယာကိုတော့ ခြင်ထောင်ချပြီး လူအိပ်နေဟန်ပြုခဲ့ရသပေါ့လေ…။ သူ့အိပ်ခန်းထဲ ရောက်ရောက်ချင်းပါပဲ ကျုပ်သူ့ကို ပွေ့ဖက်ပြီးနမ်းမိတယ်။ ပြီးတော့ ကိုင်တွယ်ဆော့ကစားချင်စရာကောင်းလှတဲ့ သူ့ရဲ့နို့လေးနှစ်လုံးကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ချေမွလိုက်တော့ သူ့ကျောလေးကော့ ရင်များမောက်ကြွလာတယ်။ ကျုပ်သူ့ရဲ့ စုချွန်မို့မောက်နေတဲ့ နို့လေးတစ်ဖက်ကို အသာပါးစပ်နဲ့ ငုံခဲပြီးစို့လိုက်တော့…။

“ အင်း…ယားတယ် ဦးလေးရယ်…”

လို့ သူတိုးတိုးလေးပြောတယ်။ ဒါနဲ့ကျုပ် သူ့ကိုအိပ်ယာပေါ်အလိုက်သင့်လှဲလျောင်းစေလိုက်ပြီး သူနဲ့အတူ ယှဉ်တွဲအိပ်လိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား အင်္ကျီလုံချည်မကပ်ကြတော့ဘူး။ တစ်ယောက်တန်ဆာ တစ်ယောက်ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ကြတော့ မနေနိုင်တော့ဘူးဖြစ်လာလို့ ကျုပ်သူ့အပေါ်ကို တက်မှောက်လိုက်တယ်။ သူကလည်း အလိုက်သင့်ပေါင်ကားပေးပြီး ကျုပ်လိင်တန်ကိုင်ပြီး သူ့အင်္ဂါဝကိုတေ့ပေးတာနဲ့ ကျုပ်လည်း အလိုက်သင့်ညှောင့်လိုက်တော့ အရည်တွေစွတ်စိုနေတာနဲ့ လျှောကနဲ ကျုပ်တန်ဆာ အဆုံးထိနစ်ဝင်သွားပါတယ်။ ကျုပ်လည်း အပေါ်ကနေ အလိုက်သင့် မှောက်လျက်နဲ့ (လှေကြီးထိုးရိုးရိုးဟုနောက်မှသိပါသည်) လိုးဆောင့်နေပြန်ရာ အတန်ကြာတော့ ကျုပ်က ညောင်းလာတာနဲ့ ဒူးထောက်ပြီး သူ့ပခုံးကို ကိုင်ဆွဲခါညှောင့်ပြန်ပါတယ်။

“ အား…ဟင်းဟင်း…ကျွတ်ကျွတ်…”

“ နာလို့လား…မိအေး…”

“ ဟင့်အင်း…နာပါဘူး…ကောင်းတာဦးလေးရဲ့…”

ကျုပ်သူ့စကားအဆုံးမှာ သူ့ရဲ့သေးသွယ်တဲ့ခါးကိုဆွဲပြီး ဆက်ညှောင့်ပြန်ရာ တစွတ်စွတ် တဖတ်ဖတ်နဲ့ အင်္ဂါနှစ်ခုထိတွေ့သံတွေထွက်လာတော့ မိအေးက ပြောလာတယ်။

“ အသံတွေကလည်း မြည်လိုက်တာ ဦးလေးရယ်…”

“ ဦးလေးလည်း ထိန်းလုပ်တာပဲ…မင်းလေးဟာက အရည်တွေ အရမ်းများတာကိုး…”

“ အင့်…ဟင်း…အမေတို့များကြားကုန်ပါ့မယ်…”

“ မကြားနိုင်ပါဘူး…သူတို့က အပေါ်ထပ် အိမ်ဦးခန်းမှာအိပ်တာ…ဝေးပါတယ်…မိအေးရဲ့…”

“ ဒီလိုဆိုလည်း ဆောင့်စမ်းပါ ဦးလေးရယ်…မိအေး ကောင်းလာပြီ…”

ကျုပ်သူ့သဘောကျ အားသကုန်ဖိကြိတ်ဆောင့်တာပါပဲ…သူကလည်း အောက်ကနေ ဖင်လေးကိုမြှောက်ပင့်တင်ပေးတော့ လိုးရတာ တစ်မျိုးဇိမ်တွေ့နေတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့ တစ်ချီပြီးတစ်ချီလုပ်ကြတာ မနက်လင်းပိုင်းရောက်မှ အိပ်ကြရတယ်။

ကျုပ်မှတ်မိသေးတယ်…တစ်ရက်နေ့လည်ခင်းမှာ လူကြီးတွေ(ကျုပ်အစ်ကိုဝမ်းကွဲနဲ့ မရီး)မရှိတုန်း အခန်းထဲဝင်သွားတော့ သူထဘီရင်လျားရက်ကြီးနဲ့ သနပ်ခါးလိမ်းနေတာကို ကျုပ်ကုတင်ပေါ်ကနေ အသေအချာထိုင်ပြီးကြည့်နေမိတယ်။ အသားဖြူပြီးဝင်းမွတ်ချောညက်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးဟာချစ်စရာလေး ကော့ညွတ်နေတဲ့ မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေအောက်က စိမ်းလက်ကြည်လင်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေဟာ အရည်လဲ့နေတယ်။ နှာတံပေါ်ပေါ်နဲ့ ဆေးမဆိုးဘဲနီရဲနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ မေးစေ့လေးချွန်ချွန် ပြေပြစ်တဲ့လည်တိုင် ပခုံးသားအိအိလေးတွေဟာ ရေချိုးပြီးစမို့ထင်ပါရဲ့ ရေပေါက်ရေစက်အချို့က သူ့လက်မောင်းတစ်ခိုမှာ ပြောင်လက်နေတယ်။ ခုံးကြွနေတဲ့ရင်ညွန့်လေးတွေဟာ ထဘီအထက်ဆင်စရဲ့အထက်မှာ ဝင်းမွတ်နေပြီး လုံးဝန်းမို့မောက်နေတဲ့ သူ့ရဲ့နို့နှစ်လုံးဟာ ထဘီအောက်က ရုန်းထွက်လာတော့မရောင် တင်းတင်းရင်းရင်းရှိလွန်းလှတယ်။ အိတွဲစွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ တစ်ပုံတစ်ပင်ကြီး…ကျုပ် ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်းနဲ့ မနေနိုင်တော့လောက်အောင်ကို ဖြစ်နေပြီး သူသနပ်ခါးလိမ်းပြီးတော့ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကို ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ကျုပ်သူ့ကိုအားရပါးရကြီး ဖက်နမ်းပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တယ်။

ထဘီကလည်း ပြေလျောပြီး ဗိုက်ပေါ်မှာပုံနေတော့ လုံးဝန်းမို့မောက်နေတဲ့ သူ့ရဲ့နို့တွေကို ကျုပ်ငုံပြီးစို့ပစ်လိုက်တာပေါ့။ သူနဲ့ (၇)ရက်လောက်လည်း ပေါင်းပြီးလို့ ယဉ်ပါးပြီးသားဆိုတော့ အတော်အတန်ကျုပ်နားလည်တတ်ကျွမ်းလာပြီမို့ မိန်းမနဲ့ယောက်ျား မစပ်ယှက်ခင် တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ပွတ်သပ်ကျီစယ်မှ လောကနိဗ္ဗာန်ရောက်မှာဆိုတာ ကျုပ် သဘောပေါက်နားလည်ပြီဆိုတော့…။ ကျုပ်လက်တစ်ဖက်က သူ့ပေါင်တွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေဖျစ်ညှစ်ရင်းက တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျန်တဲ့နို့တစ်လုံးကို လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ကိုင်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကိုင်တွယ်ရင်းမှ ပွတ်ချေကြည့်လိုက်တော့…။

“ အဟင်း…ဟင်း…ဦး…ဦးလေးရယ်…လုပ်..လုပ်မှာဖြင့် အင်း..လုပ်ပါတော့…” လို့ တိုးတိုးတိတ်တိတ်ပြောရှာသဗျ…။ ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း စောင်းလျက်နေရာမှထတဲ့ပြီး ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ပေါင်ပေါ်ကို တက်မှောက်တော့မယ်အလုပ်မှာ…ဦးလေးခဏနေအုံး ကနေ့တစ်မျိုးလုပ်ရအောင်ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်အိပ်လိုက်တယ်…ခြေနှစ်ချောင်းက ကုတင်အောက်မှာ တွဲလောင်းချထားရက်ပေါ့…ပြီးတော့…။ လာဦးလေး…အောက်ကနေ မတ်တပ်ရပ်ပြီးလုပ်ဆိုတော့ ကျုပ်လည်း သူပြောတဲ့အတိုင်း သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားမှာ ကျုပ်ခြေစုံရပ်လိုက်တယ်။ သူကခြေနှစ်ချောင်းကိုအောက်ကနေ ကျုပ်ခါးပေါ်ကို တစ်ဖက်တစ်ချက်ခွတင်ချိတ်ပစ်လိုက်ပြန်တယ်။ သူဒီလိုလုပ်လိုက်မှ ကျုပ်ရဲ့မတ်တောင်နေတဲ့ တန်ဆာနဲ့ သူ့အင်္ဂါအဝလေးဟာ ကွက်တိဖြစ်သွားတော့တာပေါ့။

“ ကဲ…အဲဒီအတိုင်း ဖြေးဖြေးလေးလုပ်တော့…” သူ့စကားလည်းဆုံးရော ကျုပ်လည်း သူ့ပေါင်တွေကိုဆွဲပြီး ဖင်ကိုရှေ့သို့ဖိချလိုက်သဗျ…။ ပြွတ်ကနဲ ဆိုပြီး ကျုပ်လိင်တန်ဟာ သူ့အင်္ဂါလေးထဲသို့ အဆုံးထိနစ်ဝင်သွားပါတယ်။

“ အင်း…ဟင့်…အိုး…ဖြေးဖြေးဦးလေး…ဒီပုံစံက တအားထိတာဦးလေးရဲ့…”

“ အိုး..ဟုတ်လား…ဦးလေးတော့ သိပါဘူးကွယ်…မိအေးက လုပ်ဆိုတော့ ဦးလေးလည်း ဖိညှောင့်လိုက်တာပေါ့…”

ကျုပ်ဒါပဲပြန်ပြောပြီး သူ့သဘောကျအသာအယာလေး ညှောင့်လိုက်တယ်။ လိင်တန်ကို အဖျားထိရောက်အောင်ဆွဲနှုတ်လိုက် ပြန်ညှောင့်လိုက်နဲ့ သူ့စိတ်တိုင်းကျ လိုးညှောင့်ပေးလိုက်ရပြန်တယ်။ ကျုပ်ညှောင့်လိုက်တိုင်း မိအေးမျက်လုံးလေး စုံမှိတ်မှိတ်သွားသဗျ…။ ပြီးတော့ ကျုပ်ခါးမှာ လိမ်ချိတ်ထားတဲ့ သူ့ခြေဖဝါးတွေကလည်း ကျုပ်တင်ပါးကြီးကို ဖိ ဖိချသလို ထက်အောက်ရမ်းခါနေတော့တာပါပဲ…။ အဲ…အတန်ကြာမှ ဖြေးဖြေးမှန်မှန်လေး ညှောင့်နေရာမှ ကျုပ်သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို တတောင်ဆစ်ကွေးနဲ့ ပင့်မပြီး ရှေ့ကိုကုန်းလိုး အားသကုန်ဆောင့်လိုက်ပြန်တယ်။

“ အင့်…ဟင်းဟင်း…ကျွတ်ကျွတ်…”

“ စြိ…စြတ္စြတ်…ဖတ္ဖတ်…”

သူ့တန်ဆာလေးထဲက အရည်တွေထွက်များလို့ထင်ရဲ့ ကျုပ်လိင်တန်ဟာ လျှောကနဲ လျှောကနဲ အရင်းထိအောင် ဝင် ဝင်သွားတာ တစွိစွိ…တစွတ်စွတ်နဲ့ အသံတွေဟာ မိုးမွှန်နေတော့တာပါပဲ။ သူကလည်းကျုပ်မျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီး ဖင်လေးကို ကော့ကော့ပေးနေပြန်တော့တယ်။ တကယ်ပါ ကျုပ်တစ်သက်မှာ မခံစားဖူးတဲ့ အရသာထူးထူးကြီး မြိန်ယှက်စွာ စားသောက်မိလိုက်ရတာပါပဲ။

“ ခစ်…ခစ်…အဟီး ဟီး…”

ကျုပ်သူ့ကို အားသကုန်ကုန်းညှောင့်နေလို့ တစ်ကိုယ်လုံးရမ်းခါနေရင်းမှ ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီး တခစ်ခစ်ရယ်နေတော့ ကျုပ် မလုံမလဲဖြစ်ပြီး…။

“ ဘာပြုလို့ ရယ်တာလဲ မိအေး…”

“ ဟွန့်…ဦးလေးက ပေါင်မှာ မှင်ကြောင်တွေနဲ့ ကျမကိုအံကြိတ်ပြီး အားကုန်ဆောင့်ညှောင့်နေတာကိုက ရယ်စရာကြီး…ခစ်ခစ်…အဟီး ဟင်း…”

“ အိုး…ဟုတ်သားဟ…ဟား..ဟား…”

သူပြောမှ ကျုပ်လည်း အမှတ်ထားပြီး အရှက်ပြေရယ်မောပစ်လိုက်ရတယ်။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်သား။ ကျုပ်ပေါင်နှစ်ဖက်ခါးစပ်ထိ ထိုးကွင်းမှင်ကြောင်တွေနဲ့ဆိုတော့ သူ့အမြင်မှာ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေမှာပေါ့။ ခါတိုင်းရက်တွေက ကျုပ်တို့စပ်ယှက်တာက ညကြီးမလင်းတလင်းဆိုတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သတိမထားမိကြဘူးလေ။ အခုတော့ နေ့ခင်းမြင်မြင်ထင်ထင်ဆိုတော့…အဟဲ…ပြောရင်းနဲ့ ကျုပ်တောင် ရယ်ချင်လာသဗျ…။

“ ဖေဖေကျတော့ ထိုးကွင်းမပါဘူးနော် ဦးလေး…”

“ အေး…ညည်းအဖေက လူပုံနွဲ့နွဲ့ သိပ်ကြောက်တတ်တာ အသားနာမှာစိုးလို့ဆိုပြီး မှင်ကြောင်အထိုးမခံဘူး…”

“ ဖေဖေနဲ့မေမေတို့လည်း အခု ဦးလေးလုပ်သလိုမျိုး လုပ်တယ်…”

“ အိုး…မိအေးတွေ့တယ် ဟုတ်လား…”

“ အင်း..တွေ့တာပေါ့…အခန်းချင်းကပ်လျက်အိပ်ရတာဆိုတော့ တစ်ရေးနိုး နောက်ဖေးဆီးအသွားမှာ အသံကြားလို့ ဖေဖေတို့အခန်းထဲ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ အခုလို စပ်ယှက်နေကြတာကိုး…နောက်ရက်တွေမှာလည်း ကျမသတိထားပြီးစောင့်ကြည့်မိတော့ သူတို့နှစ်‌ယောက် အနေအထားအမျိုးမျိုးနဲ့ စပ်ယှက်နေလိုက်ကြတာ တကယ်ပါပဲ…”

“ ဒါကြောင့်ထင်တယ်…မိအေး အခုလို အမျိုးမျိုးခံတတ်နေတာပေါ့နော်…”

“ အင်း…ဟုတ်တယ်…နောက်ပြီး ကျမသူငယ်ချင်း အဖုံဆိုတာရှိတယ်…သူမြင်ဖူးတာတွေ ကြားဖူးတာတွေကို ကျမကို အကုန်ပြောပြတာ ကျမစိတ်ကူးထဲ စောင်းလျက် ပက်လက် တစ်တီတူးထောင်…အိုး…အစုံပါပဲ…”

“ ရှာမှရှားပါပဲ…မိအေးရယ်…”

ကျုပ်ဒါပဲပြောမိလိုက်ရတယ်။ တကယ်တော့ မိဘတွေကာမစပ်ယှက်တာကို မြင်မိတာတွေလည်းပါမယ်။ စိတ်ကစားတတ်တဲ့ မိအေးတို့အရွယ်တွေအဖို့ သွေးသားဆန္ဒလှုပ်ရှားတတ်ကြတာကလား။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်မိအေးကို ကျေးဇူးတင်တယ်…တကယ်ပါ…သူ့ကြောင့် မိန်းမရဲ့အရသာကို လက်တွေ့ကျကျခံစားဖူးရတာကို…သူဟာ ကျုပ်အဖို့တော့ ဆရာမပါပဲ။ ကျုပ်တို့စကားပြောနေပေမယ့် အညှောင့်ကတော့ မပျက်ပါဘူး။ စကားလေးပြောလိုက် ခဏမှေးပြီးနားလိုက် ပြန်ညှောင့်လိုက်နဲ့ အတန်ကြာတော့…။

“ အား…အား…ညှောင့်…ဦးလေး…နာနာညှောင့်…ကျမကောင်းလာပြီ…”

ကျုပ်မနားတမ်း ဖိဆောင့်လိုက်ပါတယ်။ စွိ…စွတ်…ဖွတ်…ဖတ်…ဒုတ်…အင့်…ဆိုတဲ့ အသံတွေဟာ အခန်းလေးထဲမှာ လှိုင်ဘောလယ်နေတော့တာပါပဲဗျာ။

“ အင့်…ဟင့်…ညှောင့်…အင့်…ကောင်း…ဦး..ဦးလေး…ဟား…ရှီး…ထွက်…ထွက်ကုန်ပြီ…ရှီး…အား…ဟား…ကောင်းလိုက်တာ ဦးလေးရယ်…”

ကျုပ်ရဲ့ပြင်းထန်လွန်းတဲ့ ညှောင့်ချက်တွေအောက်မှာ မိအေး ငါးဖယ်ပျံသလို တလူးလူးတလွန့်လွန့်နဲ့ ရမ်းခါနေပြီး ပါးစပ်မှလည်း တတွတ်တွတ်နဲ့ ရေရွတ်ညည်းတွားရင်း ခြေပစ်လက်ပစ်ဆိုသလို ငြိမ်သက်သွားတော့ ကျုပ် မပြီးသေးဘူး။ ဆက်ညှောင့်နေတုန်းပဲရှိနေသေးတယ်။ သူနဲ့ကျုပ် ပထမဆုံးစပြီး ကာမစပ်ယှက်ခါစကလို ကျုပ်လိင်တန် သူ့တန်ဆာလေးထဲ ဝင်ဝင်ခြင်း သုတ်ထွက်သွားပေမယ့် အခုလို မပြတ်စပ်ယှက်ပါများလို့ထင်ပါရဲ့ အချိန်အတော်ကြီးကြာမှ ကျုပ်ပြီးတော့တယ်။ ကျုပ်လည်း အတန်ကြာဆက်ညှောင့်ရင်း အနည်းငယ်မောလာလို့ ခဏနားလိုက်မိတယ်။ သည်အခါမှိန်းပြီး ဇိမ်ခံနေတဲ့ မိအေးက

“ ဦးလေး မပြီးသေးဘူးလား…”

“ အေး…မပြီးသေးဘူး မိအေးရဲ့…”

“ ဒီလိုဆို တစ်မျိုးပြောင်းလုပ်ကြရအောင်…ဦးလေး…”

“ မိအေးသဘောပါပဲ…ဦးလေးကတော့ မိအေး ခိုင်းသလိုညှောင့်မှာပေါ့…”

ကျုပ်စကားလည်းဆုံးရော ကျုပ်ပွေ့ပိုက်ထားတဲ့ သူ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ဆွဲယူကွေးညွှတ်လိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ဖက်ကွေးလိုက်တော့…အင်း…စကားပြောရတာ ထိန်းထိန်းပြောနေရတာ သိပ်မဟုတ်ဘူး ကျုပ်ပြောတတ်သလို အားပါးတရပြောတော့မယ်…ကုတင်စောင်းမှာ ဒူးလေးနှစ်ဘက်ကွေးပြီးနေတဲ့ အေးကြည်မရဲ့တင်ပါးဆုံကြီးတွေဟာ ဖြူဖွေးဝိုင်းစက်နေတယ်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဖင်ဆုံကြီးအောက်မှာတော့ အရည်တွေစိုရွှဲပြီး တင်းပြောင်မို့အက်နေတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးဟာ ပြူးတူးပြဲတဲနဲ့ နောက်ကိုအစွမ်းကုန် အာထွက်နေတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။ သူ့စိတ်ကြိုက်အနေအထားပြင်ပြီးတော့…။

ဦးလေး…ဟေ…ဘာလဲမိအေး…ဘယ်ခြေထောက်ကို ကုတင်ပေါ်မှာထောက်ပြီး ကျမခါးကို ကိုင်ညှောင့်တော့လေ…ဦးလေးရဲ့…ဆိုတာနဲ့ ကျုပ်သူပြောတဲ့အတိုင်း ကုတင်အောက်ကနေ ခြေတစ်ဖက်ကို ကုတင်ပေါ်သူ့နောက်ကျောခါးစပ်နားမှာ လှမ်းတင်လိုက်တော့ အမယ်…ကျုပ်လီးကြီးနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးဟာ တေ့ထောက်မိလျက်သားဖြစ်သွားရောဗျ။ ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း ပုံစံတစ်မျိုးပြောင်းလိုက်ပြီး လိုးရချီလေရဲ့လို့ စိတ်ထဲမှာတွေးရင်း သူ့ခါးလေးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဘယ်လက်ကတော့ သူ့ရဲ့ပခုံးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်အသာအယာလေး လိုးဆောင့်လိုက်တော့…။ ပြွတ်…ဖွတ်…ဆိုတဲ့အသံလေးနဲ့အတူ ကျုပ်လီးကြီးဟာ သူ့စောက်ခေါင်းထဲကို အရင်းထိနစ်ဝင်သွားတော့တယ်။

“ အ…ဟီး…ကျွတ်ကျွတ်…ထိလှချည်လား ဦးလေးရယ်…တကယ်ပါပဲ…ဟင်း..ဟင်း …”

ကျုပ်ဘာမှပြန်ပြောမနေတော့ပါဘူး။ အခုနအတိုင်းမှန်မှန်လေး လိုးဆောင့်နေရာမှ မသိမသာလေး ခပ်သွက်သွက်လိုးနေမိတယ်။ အရည်တွေလည်း စိုရွှဲနေတော့ ကျုပ်လီးကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲ ဝင်ထွက်လှုပ်ရှားနေတိုင်း တစွိစွိ ဆိုတဲ့ အသံတွေက မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီးဖြစ်နေတယ်။

“ အင့်…ဟင့်…ဟင်း…အင့်…”

“ စွိ…စွိ…စွတ်…စွတ်…ဗြွတ်…ဗြစ်…ဒုတ်…ဒုတ်…”

“ အ…အမလေး…လေး…ကျွတ်ကျွတ်…”

ကျုပ်ရဲ့ပြင်းထန်သလောက် မြန်ဆန်သွက်လက်လာတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့်ထင်ပါရဲ့…အေးကြည်မ ကိုယ်အထက်ပိုင်းလေး ရမ်းခါနေရင်းမှ ညည်းညူနေရှာပါတယ်။ ဒီတော့မှ ကျုပ်ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကို ခဏနားပြီး တစောင်းလိမ်ကြီးပက်လက်ကလေးဖြစ်နေတဲ့ သူမရဲ့ကိုယ်အထက်ပိုင်းက လုံးဝန်းမို့မောက်နေတဲ့(ကျုပ်ကိုင်ဆွဲပါများလို့ ဆူဖြိုးနေတဲ့)နို့လေးတွေကို ဆုပ်ချေပွတ်သပ်နေလိုက်တယ်။

“ ဒီတစ်ခါ ရင်ခေါင်းထဲထိ ရောက်သွားသလား မှတ်ရတယ်…ဦးလေးရယ်…”

“ ဒါဆို ဦးလေး မလုပ်တော့ဘူးလေ မိအေး…”

“ ဟင့်..အင်.