တစ်ဘဝစာ နှုတ်ဆက်ရတဲ့အခါ
ကိုယ့်ဘက်ကတော့ တတ်နိုင်သမျှအကုန်ပေးခဲ့တာပဲ
အပြင်ကလူတွေဟာ
တံခါးပေါက်ကို လာခေါက်တဲ့အခါတိုင်း
ဒဏ်ရာတစ်ခုခု ယူလာတယ်
အမှိုက်တွေလိုချပြီး ပြန်သွားကြတဲ့အခါ
ကိုယ့်မှာ ဧည့်ဝတ်ကျေစွာ ပြုံးရ လက်ခံရ
နာကျင်ရ သိမ်းဆည်းရ
အနတ္တတွေမှန်း ကိုယ်သိပါတယ်
ဒါပေမယ့်လည်း
ကမ်းမမြင်လမ်းမမြင်
ချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုတော့ မြင်ခဲ့တယ်
ဓူဝံကြယ်လို
မြောက်အရပ်လို
မီးပြတိုက်လို
အဲဒီလို ဦးတည်
ကိုယ် ခုတ်မောင်းခဲ့ပါတယ်
ရောက်ရှိတယ် မရောက်ရှိတာကတော့ ကံကိုပဲပုံချပြီး
ကိုယ်ပေးနိုင်သမျှဟာ ကိုယ့်ဘက်က ချစ်ခြင်းမေတ္တာပါပဲ။
crd
Like
Comment
Share
